Prioriteit?


Wat zou het mooi zijn als iedereen gewoon rustig de tijd kon nemen om te eten. Vaak schiet het er bij in door werk, gezin en een strakke planning. Even snel die boterham wegwerken in de auto of aan je bureau en weer door!


Misschien heb ik makkelijk praten. Ik heb altijd gewerkt op plekken waar vaste pauzes waren.
Mijn buik gaf rond 12 uur echt aan dat ik moest eten en dat kon dan ook.
Voor mijn diabetes is het ook beter om de tijd te nemen om te eten. Ik kan niet werken met een hypo of hyper. Dan heb ik geen focus, is mijn concentratie weg en kan ik heel chagrijnig worden.
Eten en de tijd hiervoor nemen is voor mij een prioriteit. Ik heb geen keus. Mijn werkgevers hebben hier nooit een probleem van gemaakt.


In de praktijk hoor ik vaak dat te weinig tijd een van de grootste belemmeringen is om voedzame keuzes te maken en dus op een gezonde en duurzame manier af te vallen.
Heeft dit dan te maken met tijd en planning of met het stellen van prioriteiten?


Ik kan mij voorstellen dat je als werkgever graag ziet dat alles op rolletjes loopt, dat mensen vol energie aan de bak gaan, dat er gelachen wordt en dat iedereen gefocust is op zijn of haar werk.
Zou een beetje tijd, om rustig te eten, een prioriteit kunnen worden?